George Young (salesman) kocht in 1896 het bedrijf over en werd er bedrijfsleider. Onder zijn toezien produceerde men eenvoudig huishoudelijk gebruiksgoed zoals: overpotten, vazen, jardinières, paraplubakken, steengoed e.a. .
Door de voortdurende expansie van het bedrijf, overname van ‘Midland Pottery’ en ‘Clark Stoneware Company’ besliste men te verhuizen naar Zanesville ... waar klei in overvloed was te vinden. Tevens de thuishaven van andere aardewerkbedrijven zoals J.B. Owens Company en S.A. Weller Pottery. Een zeer bevruchtende maar ook concurrentiële omgeving.
Men begon er met de productie van verfijnd sieraardewerk. Vazen in Art Nouveau stijl (Arts & Crafts) die versierd werden met stemmige taferelen, bloemen, dieren, Egyptische en Griekse scenes. Kunstenaars en vormgevers als: Ross C. Purdy, John J. Herold, Gazo Foudji, Christian Nellson, Claude Leffler, C. Neff, William Hall en Katy Duvall zaten er hun hun beste beentje voor.
In 1904 werd ‘Frederick Hurten Rhead’ (1880-1942) als nieuwe artistieke directeur aangesteld. Voordien was hij werkzaam bij Weller Pottery. Onder zijn leiding werden nieuwe aardewerklijnen in productie gebracht, zoals: Rozane (samentrekking Roseville en Zanesville), Azurian, Fudji, Crystalis, Aztec en Della Robbia ... al de objecten uit deze lijnen werden in beperkte oplage geproduceerd en zijn hierdoor tot op de dag van vandaag nog zeer schaars, duur en exclusief. Het bedrijf telde in die tijd zowat 4 vestigingen, stelde 325 mensen te werk en produceerde zowat 5000 stuks per dag.
In 1909 nam Harry Rhead ( broer van ... ) de fakkel over ... in 1915 introduceerde deze de populaire ‘Donatello-line’.
In 1917 werd Frank Ferrell ‘art director’ ... hij lanceerde een 80-tal zeer populaire en commerciële aardewerklijnen: Blackberry, Sunflower, Cherry Blossom, Freesia, Water Lily, Juvenille, Laurel en Wisteria. In 1932 midden in de ‘Depression’ overleed hij ... zijn moeder Anna Young nam tijdelijk de functie van haar zoon over.
In 1935 werd hun meest populaire decor ‘Pinecone’ op de markt gebracht door salesman Charles Snider. In de kleuren blauw, bruin en groen werden hiervan meer dan 75 modellen vervaardigd o.a. asbakken, dienbladen, schalen, vazen, manden, paraplubakken, kandelaars, boekensteunen, kruiken, theeserviezen, jardinières, muurvazen om er maar enkele te noemen. De meesten onderaan gemerkt met ‘Roseville’ in reliëf, een modelnummer en een aanduiding van de hoogte.
In 1940 rond het begin van Wereldoorlog II werden er nieuwe series decors gelanceerd: Fuscia, White Rose, Cosmos, Zephyr, Lily, Columbine en Bittersweet ... zij behoorden zowat tot het beste commerciële aardwerk uit die tijd.
De kwaliteit en vermaardheid van dit mooie aardewerk kon echter niet beletten dat het bedrijf na de gruwelijke oorlog ... door felle concurrentie uit Japan, China en Europa en door de opkomst van kunststoffen zoals plastiek in 1954 voor goed de deuren moest sluiten.
‘Mosaic Tile Company’ kocht de bedrijfsnaam ‘Roseville Pottery’ over en ‘New England Ceramics’ al de matrijzen en mallen.
Momenteel is ‘Roseville Pottery’ nog steeds een gegeerd verzamelobject (opgepast voor namaak vanuit China ... ook bij ons kennen wij dit fenomeen ... ‘Keralouve’ voor de Boch-productie). Meer dan honderd verschillende decors werden uitgebracht in kleuren die variëren van neutraal over aardtinten tot helder blauw, groen, bruin, roze ... zwart en rood zijn wat zeldzamer. Begin jaren zeventig tot aan de millennium-wisseling was er zelfs een ‘revival’ die vraag en prijzen enorm de hoogte in joegen.
Momenteel is ‘Roseville Pottery’ nog steeds een gegeerd verzamelobject (opgepast voor namaak vanuit China ... ook bij ons kennen wij dit fenomeen ... ‘Keralouve’ voor de Boch-productie). Meer dan honderd verschillende decors werden uitgebracht in kleuren die variëren van neutraal over aardtinten tot helder blauw, groen, bruin, roze ... zwart en rood zijn wat zeldzamer. Begin jaren zeventig tot aan de millennium-wisseling was er zelfs een ‘revival’ die vraag en prijzen enorm de hoogte in joegen.
